Da Amerigo

Savigno beyaz trüfleri ile meşhur. Burası ise hayalimdeki trattoria. Niye mi? Olağanüstü mutfak, buzdağının görünen kısmı. Ötesinde sık dokunmuş ilişkiler ağı var. Üç farklı ilişki söz konusu. Tedarikçileriyle, çalışanlarla ve müşteriyle ilişkiler. İlk olarak yörenin üreticileriyle organik bağlar geliştirmiş. İkinci olarak çalışanlarla hiyerarşi olayını silip atmış Alberto. Mutfakta ve salonda çalışan herkes eşit. Kâr odaklı değil. İnsan odaklı. Son olarak, bu restoranda amacın yeni ilişkiler ve arkadaşlıklar kurmak olduğunu hissettiriyor. Porsiyon miktarlarına ve kullanılan malzemelerin çok nadir bulunan kalitede olmasına oranla fiyatlar makul ötesi. Sizi kazıklamak isteyen değil size iyi vakit geçirtmek isteyen bir işletmeci var. Gelen trüfler kalite açısından iyi değilse, bunu menüye açık açık yazarak, ısmarlamayın diyen biri. Yemeklere gelecek olursak, ne söylerseniz söyleyin, tüm yemeklerde gösterilen özeni hissedeceksiniz. Çiğ satır kıyması üzerine trüf ve çok özel bir zeytinyağıyla başlıyoruz. ‘Bianca Modenese’ çok özel bir dana ve evet, kalitesi çiğ olarak daha iyi anlaşılıyor. Olağandışı şarküteri tabağıyla devam ediyor. Arkadan gelen aynı dananın işkembesi dudak uçuklatıyor. Sonra dana uykuluk ve trüfle doldurulmuş enginar dolma… İçi parmesan peynirinden fondutayla doldurulmuş tortellini süper. Siyah trüf ve ‘bianca modenese’ dana ragu’lu lazanya gözünüzden yaş getirir. Ancak lazanya artık mantar ve ricotta ile yapılıyor ve ragùlu ile aynı seviyede değil. Trüf mevsimi sonu. ‘Amerigo eggs’ yaratıcılıkla lezzetin nadir bir mutlu birlikteliği. İki yumurta. Biri önce poşe, sonra ekmek kırıntısıyla kızarmış ve üzerine bol siyah trüf rendelenmiş. Diğeri sufle gibi ve üzerine keme rendelenmiş. Son olarak da bol mevsimsel sebze garnili bir av eti. Geyik. Gerçek yabangeyiği olduğu için çiğnemek gerekiyor. Müthiş. Arkasından tatlı olarak seçtiğimiz ‘lambrusco sorbe’ ve yumurta sarısı gelato da muazzam. Cennette bir gün gibi!