Il Luogo di Aimo e Nadia

Özet: İtalya’da fine dining restoranlara gitmek artık sakıncalı çünkü yenilik bahanesiyle lezzetsiz yemekler yapma furyası başladı. Aimo e Nadia lezzeti boşlamayan iyi bir fine dining restoranı.

Ambiyans: Sıcak bir karşılama için çoğunlukla canaletto cevizinden ahşap unsurlar kullanılmış. Restorandaki renkler ise bulunduğu mahallenin renklerini yansıtıyor. Sade ve çok şık bir dekorasyona sahip diyebiliriz.

Fiyat: Ucuz değil ama astronomik de değil. Bizim lüks ve manzaralı lokantalarda verdiğiniz hesabın oradaki karşılıklarıyla aynı fiyata çıkarsınız ama yemek kalitesi kıyaslanmaz ve şarap içiyorsanız, bizdeki iyi ithal şarapların aynısının orada üçte bir fiyata olduğunu görürsünüz.

Önemli: Bir ay önceden rezervasyon yapmanız gerekli akşam yemeği için. Öğlen yer bulmak daha kolay.

Milano’nun merkezden uzakta sakin bir mahallesinde gösterişsiz bir lokanta. İçeri adım attığınızda dış görüntünün sizi yanılttığını hemen fark ediyorsunuz. Masalar mesafeli, garsonlar takım elbiseli ve duvarlar rengarenk tablolarla adeta bir sanat galerisine dönüşmüş. Aimo e Nadia’nın iyi bir fine dining restoranı olduğu açık. Mutfağı bu kadar özel kılan husus ise şu: Kullanılan malzemeler olağanüstü kalite ve tazelikte. Sonra bu malzemelerin bir araya getirilişi ve bileşimler bazen akla durgunluk verecek derecede iyi düşünülmüş. Amaç görsellik ve modern trendlere uymak değil, farklı lezzetlerin birbirlerini tamamlayan bileşiminden özgün bir bütünlük yaratmak. Ama aynı zamanda malzemelerin yalınlığından ve İtalyan mutfağına özgü sadelikten ödün vermemek.

Burada hem alakart hem iki tadım mönüsü var. Tavsiyem, iki kişiyseniz tadım mönülerinin her ikisini de denemeniz. Biri klasik, diğeri mevsime göre değişen mönüler. Son ziyaretimdeki menüyü örnek olması için tanıtmak isterim: İlk yemek San Remo karidesi salatası. Bence en lezzetli karides türü, San Remo ve İspanya Denia’da bulunan kırmızı jumbo karides. Taze, çiğ olarak sunmayı tercih ediyorlar. Arkasından inanılmaz bir sebze çorbası. 10 çeşit sebze. Hepsi ayrı tencerede pişmiş çünkü pişim süreleri farklı. Adı ‘Etrüsk usulü çorba’. Stok kullanılmıyor çorbada. Fasulye püresiyle bağlanıyor. Üzerinde çıtır rezene parçaları ve az zeytinyağı. Sonra gerçek risotto. Lombardiya’nın carnaroli pirinci. Üzerine serpiştirilen toz kapariçiçeği ve limondan elde edilmiş. Bir de kurutulmuş siyah zeytin. Sade ve yalın ve olağanüstü. Akabinde gelen yemek dana kuyruk sokumundan yapılan tortelli. Üzerinde eritilmiş parmesan ve 16 senelik balzamik sirke. İtalya’da iyi bir lokantanın ambarında en az 10 çeşit un var ve farklı hamurişlerini farklı sert buğday unları bileşimleriyle hazırlıyorlar. Menünün son yemeği ise süt danası. Biz onun yerine daha lezzetli olduğunu düşündüğüm güvercin rica ediyoruz. Üç porsiyonda servis ediyorlar güvercini. Önce konsome. İçinde güvercinin iç organlarından tortelli. İkinci porsiyon güvercin göğsü. Tavada orta-az pişmiş. Üzerinde yeşil otlardan bir sos, cardi denen kök sebze ve kendi sosu. Sosta kendi suyu dışında bir nevi bisküvi (amaretti) kırıntısı, çıtır badem parçaları ve glaze etmek için üzüm pekmezi kullanılmış. Denge mükemmel. Güvercinin ciğeri ve Alba beyaz trüfünden yapılan bir ezme de ayrı bir tabakta minik tostlar üzerinde servis ediliyor. Güvercinin budunu daha fazla kebap gibi pişirmek gerekiyor. Beyaz lahanaya sarılıp ağır ağır pişirilen but, üçüncü ve son bölümü güvercinin.

Son olarak iki tatlı: İlki bir nevi enginar dondurma, tuzlu karamel ve bal köpüğü. İkincisiyse kestane ve cennet hurması püresi, ayva peltesi ve ahududu. Sonra nefis espresso yanında harika minik pastalar geliyor.

İçki Eşleştirmesi: Lokanta, üst düzey somölyelere sahip. Buraya gittiğimiz zaman şarap seçimini ona bırakıyoruz ve her yemekle farklı ve ona uyumlu bir şarap deniyoruz. Yarım hatta daha az servis ettirdiğimizden, iki kişi bir şişeden fazla içmiş olmuyoruz.