YEK Alaçatı

Alaçatı’daki bu lokantada ülkemizin yetiştirdiği değerlerden biri olan Kemal Demirasal, Alancha dönemini kapattıktan sonra çıtasını daha da yükseltmiş gibi. Yerel malzemeye dayalı Akdeniz-Ege esintili mutfağıyla da bu yönde epey ilerlemiş. İşin ‘şov’ kısmını geride bırakıp kendi zevkine göre pişirmeye yönelmiş. Geçmişin birikimi, yurtdışı gezileri ve acı-tatlı tecrübeler; zekâ ve duyguların süzgecinden geçmiş. Ortaya ‘şef mutfağı’ denebilecek, şahsiyetli bir mutfak çıkmış. Lezzet biçimin önünde gidiyor ve çok kaliteli ürünler tatları daha da yoğunlaşmış olarak karşınıza çıkıyor. Neler mi? Örneğin; deniz kokulu ve yoğun iyotlu bir deniz suyuna sahip istiridye… Ya da içi kremamsı olan, olağanüstü bir kefal yumurtası… Her yerde bulunan sıradan bir mozzarella’yla değil, günlük, kendi üretimleri olan taze inek sütü peyniri, aroması güçlü bir Urla erken hasat zeytinyağı ve gerçek ekşi maya ekmeğiyle servis ediliyor. Başka? Kuşkonmaz ve ekşi krema. Anlık olarak ızgaralanan kuşkonmaz, kefirden günlük yapılan ekşi krema, limon kabuğu şekeri, reyhan, beluga havyarı ve fesleğen yağıyla zenginleştiriliyor. Dahası? Son yıllarda ülkemde yediğim en iyi karides… Mavi kuyruk karidesi. Urla’nın Özbek köyüne has. Karidesin kafa ve bacaklarıyla gerçek ‘bisque’ sos hazırlanıp tereyağıyla donduruluyor. Karidesler konyakla flambe edilip, ‘bisque’ tereyağı ve sarmısakla çok ama çok az pişiriliyor. Son dokunuş olarak da gerçek, doğal yani yetiştirme olmayan levrek… Tuzda ve olağanüstü iyi pişirilmiş. Yani kemiği pembe kalmış ve et doğru kıvamda piştiği için jelatinini kaybetmemiş. Çikolatakolikler için de nostaljik bir çikolata ‘frigo’… Deniztuzu ve kuşboku denen en taze antepfıstığıyla… Belki de 2017’de Türkiye’de yediğim en iyi yemeğin özeti!

Vedat Milor