Chez Panisse

Lokantaya ilk girdigimde, Alice Waters’in Berkeley’de ogrenciyken Fransa’ya yaptigi seyahatten ne kadar etkilendigini cok iyi fark ettim. Lokantanin icerisinde hicbir sey dikkatinizi dagitacak abartida degil. Tesir edici bir sekilde ozenli ve ince. Yemekler ise cennetten cikmis gibi. Bir portakal salatasi ile basladim, ana yemekte kuzu biftek sectim ve “apple galette” ile ziyafeti sonlandirdim. Hepsi cok basit, fakat damaginizi catlatacak lezzet ile dolu urunler. Yediginiz marulun nasil bu kadar lezzetli olabildigini, bundan once yediginiz marullarin ne olduklarini sorgulamaya basliyorsunuz. Verdigi hazzin yaninda maliyetini ise cok uygun buldum.

Burası hem Vedat Bey’in yazılarından hem de damak zevkine güvendiğim başka insanlardan duyduğum ve yıllardır gitmek istediğim bir yerdi. Yaklaşık 3-4 hafta öncesinden bakmama rağmen malesef restoran kısmında yer bulamadım ancak aynı binanın üst katında bulunan cafe kısmında 1-2 gün önceden yer bulabilmek mümkün. Cafe denilince sadece kahve, çay, tatlı vb. şeylerin olduğu bir yer hayal etmeyin. Aslında burası da bir a la carte restoran gibi çalışıyor. Haftalık değişen ve 3 er 4 er çeşit aperatif, ana yemek ve tatlıdan oluşan bir menüleri var.

Biz her birinden 2 şer tane seçerek kendimizce bir menü oluşturduk. Yediğim her şeyden istisnasız aşırı zevk aldım ama özellikle tatlılar başka bir boyuttaydı. Kesinlikle malzemelerin tazeliği ve lezzeti hissediliyor. Fiyatlar ise ortalama bir amerikan restoranının sadece 1 tık yukarısında. Biz yukarıda bahsettiğim menüye içecekler, vergiler ve bahşiş vs. dahil 180$ ödedik. Posiyonlar bence tam kararındaydı, ne çok fazla ne çok az. Yemekten oldukça doymuş olarak kalktım.