Bohça Mantı

Burada da hem kültürel birikim hem yöre hanımlarının lezzetli elleri konuşuyor. İşletmeci Hakan ve Yasemin Adanır çifti kültürel birikimlerini hem mutfağa hem hijyene hem ambiyansa yansıtmışlar. Çirkin ve okul yemekhanesi gibi değil, İstanbul’un Moda’sına yakışacak bir mekânda adam gibi yiyorsun. Güzel de yiyorsun. Örneğin İstanbul’da bulamayacağınız bir mısır ekmeği… Giresun’un bir köyünde aile fırınında kurutulmuş undan, köy tereyağında ve özel Giresun tavasında pişirilmiş. Hurmaşırın diye çok hoş bir hamur işleri var. Cumhuriyetin ilk yıllarında gıda sıkıntısı çekilen dönemde kent merkezinde bulunurmuş. Yumurta, yoğurt ve yoğurt suyu, sirke, tuz ve zeytinyağıyla hazırlanıyor. Kültürel bir miras; çok da lezzetli. Reçel ve koyun sütünden tulumpeyniriyle sunuluyor. Bohça Mantı’nın elde açılan mantısı ve yoğurdu da güzel ama en güzeli sadece burada gördüğüm bir diğer hamurişi olan yarımca böreği. Pide fırınlarının yaygınlaşmadığı dönemde özellikle pazar günleri tüketilen geleneksel bir börekmiş. Adanır ailesi Habibe Kitapçı’nın tarifinden yola çıkarak bunu yaygınlaştırmış. Böreğin içinde soğan, kıyma ve pirinç var. Kullanılan diğer malzemelerse yumurta, köy yoğurdu, yoğurt suyu, sıvı yağ, sirke, karbonat, un, tuz ve şeker. Bu yörenin pidesi ve haşlaması meşhur elbet. Ama şöhret her zaman kaliteli ve lezzetli anlamına gelmiyor. Yine de yaz tatilinde pahalı ve abartılı sosyetik yerler yerine Karadeniz’e gitmeye karar verirseniz hem mutlu olacağınızı hem de cüzdanınızın çok incelmeyeceğini düşünüyorum.

Vedat Milor